Nowa siedziba Zboru KZ w Kutnie. W sobotę 7 grudnia 2013 r. odbyło się uroczyste otwarcie i poświęcenie nowej siedziby Zboru KZ w Kutnie. Pomimo złych warunków pogodowych, tego dnia zjechało się wielu zaproszonych gości, zaprzyjaźnionych pastorów, przybyli też przedstawiciele władz samorządowych z Prezydentem Miasta Zbigniewem Burzyńskim na czele. 

Uwielbienie poprowadziła grupa muzyczna ze Zboru w Łodzi, która przybyła na uroczystość wraz z pastorem Piotrem Karasiem, Prezbiterem Okręgu Centralnego, a kazanie okolicznościowe wygłosił członek Prezydium NRK i pastor Zboru Stołecznego - Arkadiusz Kuczyński. Po uroczystości miał miejsce poczęstunek oraz koncert pieśni chrześcijańskich.

Podczas dziękczynnego nabożeństwa pastor lokalnego Zboru Arkadiusz Delik wraz z małżonką Doną przybliżyli zgromadzonym historię swojej, założonej przed kilkunastu laty wspólnoty. Tutejszy kościół w pierwszych ośmiu latach swojego istnienia zgromadzał się w wieżowcu przy ul. Grunwaldzkiej. W 2010 roku rozpoczęto poszukiwania nowego obiektu lub działki pod zabudowę. W międzyczasie Urząd Miasta Kutna wystawił na sprzedaż budynek po byłej przychodni lekarskiej przy ul. Filipowicza. Zbór przystąpił do przetargu, nabył nieruchomość a następnie rozpoczął rozbiórkę i przebudowę obiektu, która trwała do połowy 2012 roku. W październiku 2012 r. odbywały się już regularne nabożeństwa przy ul. Filipowicza. Równolegle prowadzone były prace wykończeniowe, które trwały do jesieni 2013 roku.

Jest za co Bogu dziękować! Mimo przeszkód i wielu wyzwań, z którymi musieli się zmierzyć nasi bracia i siostry ze zboru w Kutnie, cel - z Bożej łaski - został zrealizowany. Dlatego też mogą powiedzieć za Ezdraszem: „Ręka Pana, mojego Boga, była nade mną” (Ezd. 7:28). Poświęcając nową siedzibę Panu, prowadzący modlitwę prezbiterzy czytali kolejno niezwykle wymowne fragmenty Biblii: 1 P 2:4-5,9; 1 Kor 13,1-8; Mt 25:34-40; Mt 28:18-20, wyrażające tak naprawdę wizję kutnowskiej wspólnoty, która chce być Kościołem:

• pełnym chwały i uwielbienia dla naszego dobrego Boga,

• pełnym wzajemnej, chrześcijańskiej miłości,

• otwartym na zewnątrz i zawsze pamiętającym o odrzuconych i zmarginalizowanych,

• zaangażowanym misyjnie.

Tego też im z całego serca życzymy!